Jubileusz 25-lecia kapłaństwa ojców paulinów Jubileusz 25-lecia kapłaństwa świętowali na Jasnej Górze we wtorek, 19 maja, ojcowie paulini. Z tej okazji przed Cudownym Obliczem Matki Bożej została odprawiona uroczysta Msza św. z udziałem rodziców jubilatów. W modlitwie uczestniczyli: o. Arnold Chrapkowski, generał Zakonu Paulinów oraz o. Marian Waligóra, przeor jasnogórskiego klasztoru.

Swój jubileusz przeżywali:
- o. Grzegorz Ciesielski
- o. Marian Pytel
- o. Franciszek Podlecki
- o. Jerzy Kielech
- o. Roman Wit
- o. Sylwester Kopyt
- o. Piotr Urbanek
- o. Stanisław Rudziński
- o. Andrzej Napiórkowski
- ks. Jacek Jamiołkowski.

W modlitwa pamiętano również o braciach kursowych, którzy nie mogli przybyć na dzisiejsze uroczystości (o. Albert Oksiędzki, o. Augustyn Pelanowski, o. Michał Szymański) oraz o zmarłych braciach, a są to: śp. o. Jacek Łęski, śp. o. Konrad Komor oraz śp. o. Piotr Namysł.

Eucharystii przewodniczył jeden z jubilatów o. Jerzy Kielech , obecnie przeor Klasztoru Paulinów w Leśniowie, który witając zgromadzonych współbraci powiedział: „Jest to dla nas chwila bardzo wzniosła, bardzo wzruszająca, bo im dłużej jest się kapłanem, tym większa jest wdzięczność w sercu za ten wielki dar, ale jednocześnie wszyscy czujemy, jak wielka jest to łaska, która nas totalnie przerasta, bo każdy zmaga się ze swoja słabością, grzechem, z tym, że nie dorasta do tego wielkiego daru. Dlatego chcemy na początku z wielką pokorą wyrazić wdzięczność Panu Bogu za ten dar kapłaństwa”.

„Ćwierć wieku temu uczono nas, że kapłaństwo to pośrednictwo, i jesteśmy tak jakby zawieszeni między Niebem a Ziemią, żeby łączyć ludzi z Bogiem. Współczesna teologia mówi, że kapłaństwo to posłannictwo. Zmieniło się rozumienie kapłaństwa, przeszliśmy od idei pośrednictwa do idei posłannictwa. Posłannictwo to służba, jak nauczyciel, lekarz, ale również w małżeństwie – czyż ta ofiara małżonków nie jest służbą jeden drugiemu, a później w ramach rodziny i dzieciom? – mówił w homilii o. Andrzej Napiórkowski , jubilat z Krakowa - Co za tym wyróżnia kapłaństwo od innych form służby? Niezwykłość kapłaństwa polega na tym, że dotyczy ono spraw Bożych, a zatem odnosi się do najgłębszej warstwy ludzkiej, odnosi się do relacji człowieka z odwiecznym Bogiem. Odnosi się do przyszłości. Kapłan służy człowiekowi, aby miał on życie wieczne”.

„My kapłani, grzeszni i słabi, tak bardzo miotani wewnętrznie, a niekiedy znów tak mocni i silni, dzięki Eucharystii udzielamy wam, drogie siostry, drodzy bracia, życia Bożego. A co to jest to życie Boże? Życie Boże jest to życie wieczne. Życie wieczne to takie, które nie ma początku ani kresu, ale to jest jeszcze coś więcej, życie wieczne, to nie tylko życie bez przemijania, ale życie w pełni szczęścia” – dodał paulin.

Na zakończenie Eucharystii głos zabrał o. Arnold Chrapkowski , generał Zakonu Paulinów. „Jubileusz to przede wszystkim dziękczynienie, dziękczynienie za niezasłużony dar, który Bóg złożył w waszych sercach, złożył w waszych dłoniach. Obyście nigdy nie zapominali dziękować Boga za ten niezasłużony dar, dany nie dla waszego dobra, bo kapłaństwo przyjmujemy po to, aby służyć, aby być posłanym, aby głosić nie siebie, ale wiecznego i jedynego kapłana Jezusa Chrystusa – powiedział o. Arnold Chrapkowski - Obyście w waszej kapłańskiej posłudze nigdy nie ustali w tej pierwotnej gorliwości, która jest zawsze w sercu tego, który z drżeniem przyjmuje sakrament kapłaństwa. Niech wspomnienie tego wielkiego wydarzenia, które miało miejsce w jasnogórskiej bazylice, będzie siłą i mocą do dalszej waszej kapłańskiej posługi”.

Ojcowie jubilaci podczas Mszy św. zawierzyli się Maryi odśpiewując starożytną antyfonę ‘Monstra te esse Matrem ’.

19 maja 1990 r. w bazylice jasnogórskiej bp Stanisław Nowak wyświęcił na kapłanów szesnastu paulińskich diakonów: br. Grzegorza Ciesielskiego, br. Mariana Pytla, br. Konrada Komora, br. Alberta Oksiędzkiego, br. Jacka Jamiołkowskiego, br. Augustyna Pelanowskiego, br. Romana Wita, br. Piotra Namysła, br. Franciszka Podleckiego, br. Jerzego Kielecha, br. Sylwestra Kopyta, br. Jacka Łęskiego, br. Piotra Urbanka, br. Stanisława Rudzińskiego, br. Andrzeja Napiórkowskiego, br. Michała Szymańskiego.

*

„Jesteśmy razem i widzimy cuda Pana Boga w naszym życiu, że Bóg nas wybrał, każdego na swój sposób w swojej historii, i jesteśmy w jednej armii, pod orężem Dziewicy Maryi, i głosimy Jezusa Chrystusa Zmartwychwstałego. Bóg nas wybrał do wielkiego dzieła, do głoszenia Królestwa Bożego – wyznał o. Grzegorz Ciesielski , który przez 17 lat posługiwał na Ukrainie, później we Wrocławiu, a od roku posługuje w Warszawie - Jesteśmy dzisiaj zadowoleni, szczęśliwi razem, i chcemy nabrać siły, aby dalej mając Ducha Świętego głosić miłość Jezusa Chrystusa do każdego człowieka”.

„Bóg przebaczył mi wszystkie moje grzechy. To wielka łaska, tego nie sposób wyrazić słowami, że się nade mną zmiłował i wybaczył mi też wszystkie moje zniewolenia, dał wolność prawdziwą, Chrystus mi ją dał. To nie są moje wysiłki, nie moje osiągnięcia, ale zwycięstwa Jezusa Chrystusa w moim życiu i chcę nieść tę miłość, ten zapał innym, żeby też wierzyli, że Bóg ich kocha, mimo wszystko, bo Bóg jest miłością” - stwierdził o. Ciesielski.

„Jestem paulinem, z czego jestem bardzo dumny, podoba mi się ciągle po 25 latach kapłaństwa kolor paulińskiego habitu. Moje powołanie, tak jak chyba każdego paulina, jest też chyba jakąś tajemnicą, tajemnicą, którą Kościół potwierdził, bo jestem tutaj, chcę być i chcę tutaj dokończyć swojego życia” – mówi o. Andrzej Napiórkowski .

„Tak jak wszyscy, jak nasi rodzice, po iluś tam latach mówią: ‘było to jak jeden dzień’, tak i podobnie chyba my na to patrzymy, chociaż wiele w życiu się zdarzyło – stwierdza o. Piotr Urbanek , posługujący na placówce w Wągrowcu – Dla mnie to jest tak, jak hasło z mojego obrazka – ‘Panie prowadź mnie’, i to jest właściwie po 25 latach jakby na nowo powiedzenie: ‘tak, po prostu Panie prowadź mnie’. Pierwsza myśl, jaka przyszła w dniu mojego powołania, to była Jasna Góra i paulini”.

Art. ze str. jasnagora.pl