W nocy z poniedziałku, 5 czerwca na wtorek, 6 czerwca w wieku 77 lat, w 20. roku życia zakonnego i 16. roku kapłaństwa zmarł śp. o. doc. dr hab. Ludwik Kaszowski, emerytowany pracownik Instytutu Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego, dyrektor Instytutu w latach 1994-1996, wybitny geomorfolog. Od sierpnia pełnił posługę duszpasterską w Klasztorze Paulinów w Wieruszowie.

Ojciec Ludwik urodził się 14 sierpnia 1939 r. w Jaworznie. Profesję wieczystą przyjął 25 marca 2000 r., a 9 czerwca 2001 r. przyjął święcenia kapłańskie na Jasnej Górze. Paulin obok codziennych obowiązków zakonnych poświęcał się pracy naukowej.

Rozprawę doktorską pt. 'Geomorfologiczna działalność Potoku Białego w Tatrach' obronił w lutym 1972 r. i uzyskał stopień doktora nauk geograficznych na Wydziale BiNoZ UJ. 1 października 1972 r. został mianowany adiunktem. Specjalizował się w problematyce fluwialnej i dotyczącej dynamiki rzeźby obszarów górskich. W 1985 r. napisał rozprawę habilitacyjną pt. 'Rzeźba i modelowanie gór wysokich strefy suchej na przykładzie Hindukuszu Munjan'. Habilitował się na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi UJ 5 marca 1985 r.

Życiowe motto o. Ludwika brzmiało: Wielbi dusza moja Pana... gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny.

Msza pogrzebowa zostanie odprawiona w czwartek, 8 czerwca o godz. 13.00 w kościele OO. Paulinów w Wieruszowie. Uroczystości pogrzebowe poprowadzi biskup pomocniczy diec. kaliskiej Łukasz Buzun.

Wieczny odpoczynek racz Mu dać Panie!

o. Stanisław Tomoń
BPJG / mn
2017-06-07, środa, godz. 10.10

CURRICULUM VITAE

Ojca Ludwika Kaszowskiego

(14.08.1939 – 06.06.2017)

Ludwik Kaszowski urodził się 14 sierpnia 1939 r. w Jaworznie w wielodzietnej rodzinie. Ojciec – Stanisław był zegarmistrzem, a matka Maria z domu Makowska zajmowała się wychowaniem dzieci. Fakt, że pochodził z tak licznej rodziny niewątpliwie wpłynął na Jego późniejszą formację duchową, o którą też bardzo dbała matka. Jeden z jego dziesięciorga rodzeństwa brat Michał, również poszedł za głosem Pana i został kapłanem. Ludwik okres wojny spędził z rodziną w Jaworznie, a po jej zakończeniu rodzina Kaszowskich przeniosła się do Katowic.

Ludwik w 1946 r. rozpoczął naukę w szkole podstawowej, którą następnie kontynuował w Liceum Ogólnokształcącym im. Mikołaja Kopernika w Katowicach. Po uzyskaniu świadectwa dojrzałości w 1957 r. rozpoczął studia na Wydziale Biologii i Nauk o Ziemi Uniwersytety Jagiellońskiego w Krakowie. Po uzyskaniu dyplomu magistra geografii w 1962 r. został zatrudniony w Instytucie Geografii jako nauczyciel akademicki. W następnych latach pracował na tym uniwersytecie jako asystent, starszy asystent, adiunkt i docent. W 1972 r. uzyskał stopień naukowy doktora nauk geograficznych, a w 1985 r. doktora habilitowanego nauk geograficznych z zakresu geografii fizycznej. W latach 1991-1994 pełnił funkcję zastępcy dyrektora Instytutu Geografii i kierownika Zakładu Geomorfologii, zaś w latach 1994-1996 obowiązki dyrektora Instytutu Geografii. Docent Ludwik Kaszowski był znanym i cenionym w świecie naukowym – w Polsce i za granicą – badaczem w zakresie geomorfologii, autorem około 50 publikacji naukowych. Był doświadczonym i lubianym przez studentów nauczycielem akademickim, promotorem wielu prac magisterskich. Był on jednym z wiodących w Polsce i jednym z ważniejszych w świecie autorytetów naukowych w zakresie geomorfologii obszarów górskich i wyżynnych oraz geografii religii. Za osiągnięcia naukowe docent Ludwik Kaszowski otrzymał nagrodę Ministra Nauki, Szkolnictwa Wyższego i techniki oraz zespołową nagrodę Sekretarza naukowego Państwowej Akademii Nauk, a także był nagradzany przez Rektora Uniwersytetu Jagiellońskiego. Był członkiem zwyczajnym, a następnie honorowym Komisji Nauk Geograficznych Oddziału Państwowej Akademii Nauk w Krakowie. Był także inicjatorem pomocy materialnej na rzecz Polaków mieszkających na terenach byłego ZSRR.

Równolegle z podejmowanymi obowiązkami akademickimi w życiu Ludwika Kaszowskiego dojrzewało powołanie zakonne i kapłańskie, czego wyraz dał w liście pisanym do O. Jana Nalaskowskiego, ówczesnego generała Zakonu w takich oto słowach: Samo opisanie i uzasadnienie mojego zamiaru nie jest łatwe, bo przecież do końca go nie rozumiem. Wiem jedynie, jestem o tym przekonany, że Pan mnie woła. Nie wiem co chce ze mną uczynić odwołując mnie od dotychczasowego życia, jakoś już poukładanego i unormowanego. Skoro Pan woła, a w wołaniu tym jest już dziś naleganie, to czyż mogę zwlekać z pozytywną odpowiedzią. (…) Pragnę w pełni realizować Jego wolę, również wówczas, gdy będzie ona przeciwną mojej woli i moim pragnieniom.

Ostateczną decyzję wstąpienia do zakonu Paulinów podejmuje w dniu 27 lutego 1996 r., pisząc do O. Jana Nalaskowskiego oficjalną prośbę o przyjęcie do zakonu, w której już wtedy napisał słowa, które dziś, w dniu jego pogrzebu nabierają szczególnego znaczenia: Matka Boża, patrząca z rozmaitych wizerunków, które wiszą w moim pokoju – wydaje mi się – uśmiecha się i w pełni akceptuję moją decyzję. Czuje ogromną do niej wdzięczność, bo wiem że ona mnie prowadzi. Tak wiele razy w życiu była mi ostatecznym oparciem. Myślę więc, że także w moim ostatecznym czasie Maryja będzie i drogą i światłem i pewnością na drodze do Boga. Kanoniczny nowicjat rozpoczyna 1 maja 1996 r. w Klasztorze w Leśniowie. Po roku formacji nowicjackiej złożył pierwsze śluby zakonne 3 maja 1997 r. Po nowicjacie podejmuje za zgodą władz zakonnych posługę jako Dyrektor Podyplomowego Studium Pielgrzymki i Turystyki Religijnej w Wyższej Szkole Języków Obcych i Ekonomii w Częstochowie, gdzie dojeżdża z klasztoru na krakowskiej Skałce dokąd został skierowany po nowicjacie. 25 marca 2000 r., składa na Jasnej Górze śluby wieczyste, po których 27 marca 2000 r. zostaje przeniesiony do klasztoru na Bachledówce celem przygotowania się do ukończenia studiów teologicznych. W dniu 28 maja 2001 r. powraca na Skałkę w Krakowie aby dołączyć do pozostałych braci diakonów w bezpośrednim przygotowaniu do święceń kapłańskich, które otrzymuje w Bazylice Jasnogórskiej w dniu 9 czerwca 2001 r., z rąk arcybiskupa Stanisława Nowaka.

W dniu 1 października 2001 r. po zakończonym 5 letnim urlopie przeznaczonym na czas formacji duchowo – intelektualnej do kapłaństwa o. Ludwik Kaszowski powraca, już jako kapłan, do pracy na Uniwersytecie Jagiellońskim. Z dniem 21 czerwca 2003 r., zostaje mianowany Prefektem studiów w WSD Zakonu Paulinów w Krakowie na Skałce, funkcję tą pełni do 26 czerwca 2008 r., od tego dnia zostaje mianowany drugim podprzeorem konwentu w Krakowie na Skałce. Z dniem 1 października 2004 r. przechodzi na emeryturę jako pracownik naukowy Instytutu Geografii i Gospodarki Przestrzennej Uniwersytetu Jagiellońskiego. W dniu 1 września 2009 r., zostaje przeniesiony do klasztoru w Mochowie. Skąd w dniu 28 sierpnia 2011 r. zostaje przeniesiony do klasztoru w Wieruszowie, który staje się jego ostatnim ziemskim domem zakonnym przed spotkaniem w Domu Ojca. Początkowo w Wieruszowie bardzo mocno angażował się w życie duszpasterskie miejscowej parafii. Jednak od dłuższego czasu stan zdrowia O. Ludwika ulegał stopniowemu pogorszeniu. Wynikiem tego był udar, którego O. Ludwik doznał 1 czerwca br., w kaplicy zakonnej, po którym w stanie bardzo ciężkim trafił do szpitala w Sieradzu.

O. Ludwik Kaszowski zmarł 6-go czerwca w nocy w szpitalu w Sieradzu w wieku 77. lat, w 20. roku życia zakonnego i w 16. roku kapłaństwa.

Niech Pani Jasnogórska, Boża Rodzicielka, którą od swej młodości umiłował i której przez całe życie pozwolił się prowadzić, zaprowadzi go przed Oblicze Boga Ojca po nagrodę życia wiecznego.