CURRICULUM VITAE

Ojca Ireneusza Pożarowszczyka

( 20.10.1933 – 26.10.2020 )

  Michał Tadeusz Pożarowszczyk  urodził się 20 października 1933 roku w Zakalinkach nieopodal Sanktuarium Matki Bożej Leśniańskiej w Leśnej Podlaskiej, z rodziców Michała i Antoniny z domu Kuciów. Ze względu na zagrożenie życia dzień po narodzinach został ochrzczony w kościele parafialnym pw. Św. Elżbiety w Konstantynowie nad Bugiem.  Lata dziecięce spędził z rodzicami i rodzeństwem w miejscu urodzenia. W 1941 roku zaczął uczęszczać do Szkoły Podstawowej w Konstantynowie nad Bugiem. Rok później z powodu śmierci ojca musiał przerwać naukę, ale powrócił do szkoły kilka miesięcy później. 24 czerwca 1943 roku przystąpił do Pierwszej Komunii świętej i jak wspomina w swoim życiorysie „w tym czasie poczułem pierwszy pociąg do kapłaństwa”. W 1948 roku ukończył Szkołę Podstawową a rok później złożył podanie do Małego Seminarium OO. Dominikanów w Jarosławiu do którego został przyjęty. Po kilku dniach pobytu w Jarosławiu zdecydował się opuścić małe seminarium i zgłosił się do Juwenatu OO. Paulinów w Krakowie na Skałce. Po ukończeniu 9 - tej klasy zwrócił się do Generała Zakonu Paulinów Ojca Piotra Markiewicza z prośbą o przyjęcie go do zakonu. Nowicjat w Leśniowie rozpoczął 27 sierpnia 1951 roku w tym dniu przyjął także habit i otrzymał imię zakonne - Ireneusz. Pierwszą profesję zakonną złożył 28 sierpnia 1952 roku na ręce Ojca Władysława Radzikowskiego. Po ukończeniu nowicjatu udał się do Krakowa na Skałkę, gdzie przez dwa lata przygotowywał się do matury, którą zdał w 1954 roku. Następnie rozpoczął studia filozoficzno – teologiczne w WSD Zakonu Paulinów.  Profesję wieczystą złożył 28 sierpnia 1958 roku na Jasnej Górze na ręce Generała Zakonu Paulinów Ojca Ludwika Nowaka. W dniu 29 czerwca 1959 roku w kościele Bożego Ciała w Krakowie przyjął święcenia diakonatu z rąk księdza biskupa Karola Wojtyły. Natomiast święcenia prezbiteratu otrzymał w cudownej Kaplicy Matki Bożej na Jasnej Górze z rąk Księdza Biskupa Zdzisława Golińskiego, Ordynariusza Częstochowskiego 11 czerwca 1960 roku. Po święceniach kapłańskich, decyzją Ojca Generała Ludwika Nowaka, został skierowany do pracy duszpasterskiej na Jasnej Górze. Dodatkowo  Ojciec Ireneusz pomagał w kancelarii kustosza Jasnej Góry jak również był odpowiedzialny za ceremonie. W 1967 roku Ojciec Ireneusz brał udział w przygotowaniu uroczystości w Leśniowie w związku z koronacją figury Matki Bożej Leśniowskiej. W tym samym roku rozpoczął pracę dydaktyczną w paulińskim seminarium w Krakowie na Skałce prowadząc ćwiczenia z ceremonii. W latach 1972-1974 uczęszczał na wykłady do Instytutu Liturgicznego przy Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie, które uwieńczył absolutorium.  W 1975 roku decyzją Generała Zakonu Ojca Grzegorza Kotnisa został powołany na urząd Kustosza Jasnej Góry. W sierpniu 1977 roku zrezygnował z urzędu i został przeniesiony do Leśnej Podlaskiej. W czerwcu 1978 roku został ponownie przeniesiony na Jasną Górę do pracy duszpasterskiej i mianowany wicekustoszem sanktuarium jasnogórskiego a także głównym ceremoniarzem Zakonu. W 1985 roku Ojciec Ireneusz otrzymał polecenie, aby w WSD w Krakowie na Skałce prowadzić praktyczne ćwiczenia z braćmi diakonami, które miały ich przygotować do sprawowania Mszy świętej. Rok później decyzją Generała Zakonu Ojca Józefa Płatka Ojciec Ireneusz został mianowany wykładowcą w naszym seminarium w zakresie obrzędów i ceremonii liturgicznych. W 1988 roku Ojciec Ireneusz uzyskał tytuł Magistra Teologii na podstawie pracy „Geneza święta Matki Bożej Częstochowskiej”. W 1990 roku Ojciec Ireneusz zrezygnował z urzędu wicekustosza a w 1993 roku z obowiązków ceremoniarza. Ojciec Ireneusz większość swojego życia zakonnego spędził na Jasnej Górze. Dzięki jego umiłowaniu Liturgii wielokrotnie dzielił się ze współbraćmi swą wiedzą i doświadczeniem służąc zawsze pomocą. Podczas papieskich pielgrzymek na Jasną Górę starał się jak najlepiej przygotować sanktuarium na godne przyjęcie Ojca Świętego. Ponadto Ojciec Ireneusz z wielką gorliwością i oddaniem aż do ostatnich dni dbał o wyposażenie sanktuarium w niezbędne naczynia, księgi i szaty liturgiczne. Zasiadał również w zakonnej komisji liturgicznej, duszpasterskiej a także w komisji Kultu Bożego II Synodu diecezji częstochowskiej. Ojciec Ireneusz był jednym z autorów zakonnego ceremoniału i modlitewnika. Pomimo problemów zdrowotnych w ostatnich latach swego życia starał się jak najlepiej wypełniać zakonne obowiązki służąc też pomocą w kancelarii korespondencyjnej. W tym roku 11 czerwca Ojciec Ireneusz przeżywał 60. rocznicę święceń kapłańskich.  7 października ze względu na pozytywny wynik testu na obecność koronawirusa musiał opuścić klasztor, aby poddać się obowiązkowej izolacji. Dzień później trafił do częstochowskiego szpitala a w dniu 26 października 2020 roku, w 87 roku życia, w 68 roku życia zakonnego i 60 roku życia kapłańskiego Miłosierny Bóg powołał Ojca Ireneusza do Siebie.  Śp. Ojciec Ireneusz Pożarowszczyk był człowiekiem ogromnej życzliwości do zakonnych współbraci i ludzi świeckich. Cechowały go dobroć, pogoda ducha, umiłowanie piękna natury i wyrozumiałość oraz pedagogiczna cierpliwość. Zawsze odznaczał się wielką kulturą osobistą i szacunkiem względem drugiego człowieka. Był otwarty na różne pytania, które kierowali do niego bracia klerycy zwłaszcza w kwestii liturgii. W ciągu czterdziestu sześciu lat pracy dydaktycznej w Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie na Skałce swoim świadectwem życia wychował i przygotował do kapłańskiej posługi zastępy paulińskich kleryków. Dlatego dziś dziękujemy Bogu Miłosiernemu za naszego Współbrata i gorąco się za niego modlimy. W swoim życiorysie 68 lat temu Ojciec Ireneusz tak pisał: „dlatego obrałem stan zakonny, aby w nim oddać się całym sercem na służbę Bogu i Matce Najświętszej”. Niech Święta Boża Rodzicielka, którą umiłował całym sercem i której do końca wiernie służył, dbając zwłaszcza o piękno liturgii i ołtarza zaprowadzi go przed Oblicze Boga Ojca po nagrodę życia wiecznego. Niech odpoczywa w pokoju. Mszy Świętej pogrzebowej w dniu 28.10.2020 roku o godzinie 11:00 w bazylice jasnogórskiej przewodniczył Ks. bp Andrzej Przybylski.O. Ireneusz został pochowany na cmentarzu Św. Rocha w Częstochowie.