CURRICULUM VITAE
Ojca Stanisława Jarosza
(03.08.1953 – 19.11.2022)
Stanisław Jarosz urodził się 3 sierpnia 1953 roku we wsi Czerwienne w powiecie Nowy Targ z rodziców Jana i Ludwiki z domu Żołnierczyk jako pierwszy z sześciorga dzieci. 9 sierpnia 1953 roku został ochrzczony w kościele parafialnym pw. Jana Chrzciciela w Nowym Bystrym. Lata dziecięce spędził z rodzicami i rodzeństwem
w miejscu urodzenia. Po ukończeniu szkoły podstawowej w Czerwiennym w 1968 roku wyjechał na dalszą naukę do Niższego Seminarium Duchownego Diecezji Częstochowskiej gdzie w czerwcu 1972 roku uzyskał świadectwo dojrzałości.
Dnia 10 czerwca 1972 roku zwrócił się do Generała Zakonu Ojca Jerzego Tomzińskiego z prośbą o przyjęcie Go do paulińskiej wspólnoty. Jako motyw wyboru życia zakonnego podał: „pragnę w szeregach paulińskich służyć Bogu i przyczynić się do rozszerzenia kultu Maryi”.
Nowicjat w Leśniowie rozpoczął 25 sierpnia 1972 roku przyjmując pauliński habit. Pierwszą profesję zakonną złożył 25 sierpnia 1973 roku na ręce przeora klasztoru nowicjackiego Ojca Antoniego Sąkóla. Następnie został skierowany do Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie na Skałce.
Dnia 16 stycznia 1979 roku zwrócił się do Generała Zakonu – Ojca Józefa Płatka
o dopuszczenie go do złożenia profesji wieczystej. W swym podaniu pisał: „pragnę bowiem przez życie według Reguły i Konstytucji Zakonu Ojców Paulinów służyć całym swoim życiem, wszystkim co posiadam z łaski nieskończonej miłości Boga – Zbawiciela
i Jego Matki Maryi, Ludowi Bożemu i braciom w Zakonie. Mam świadomość swej słabości i niegodności, ale mocno wierzę i ufam łasce Miłosiernego Boga, iż z Jego pomocą, za wstawiennictwem Pośredniczki łask wytrwam w wierności Chrystusowi, Kościołowi i mojej rodzinie zakonnej, abym sam mógł doskonalić się poprzez realizację Bożego wezwania względem mnie, bym osiągnął zbawienie i drugim pomagał w dążeniu do Chrystusa”. Profesje wieczystą złożył na Bachledówce dnia 11 lutego 1979 roku, święcenia diakonatu przyjął dnia 7 kwietnia 1979 roku, natomiast 24 maja 1979 roku w Krakowie przyjął święcenia prezbiteratu z rąk Księdza Biskupa Jana Pietraszki. Po święceniach kapłańskich, został skierowany do Rzymu na studia specjalistyczne z zakresu teologii moralnej na Papieskim Uniwersytecie Świętego Tomasza z Akwinu, które ukończył licencjatem w 1982 roku. Po zakończonych studiach powrócił do Polski i pracował duszpastersko na Jasnej Górze oraz w Wieruszowie.
17 maja 1985 roku Ojciec Stanisław został mianowany prefektem Wyższego Seminarium Duchownego w Krakowie na Skałce. Po pięciu latach posługi został zwolniony z urzędu Prefekta i w 1990 roku mianowany przeorem klasztoru warszawskiego oraz kierownikiem Warszawskiej Pielgrzymki Pieszej.
W tym czasie wraz ze wspólnotą „Straż Pokoleń” był inicjatorem powstania Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego w Warszawie gdzie 2 lutego 1987 r. zostały złożone pierwsze przyrzeczenia Duchowej Adopcji. O. Stanisław podkreślał: „duchowa adopcja jest w ludziach, w sercach. To modlitwa, więc ona działa w sercach ludzi modlących się, ratujemy życie i ratujemy tych, którzy podjęli się modlitwy, bo modlitwa do nich wraca – podkreślał i dodawał, że my jesteśmy bezradni, to Bóg zwycięża”.
Po zakończeniu kadencji przeora w Warszawie w 1996 roku Ojciec Stanisław został przeniesiony na Jasną Górę i mianowany referentem ds. Nawiedzenia Kopii Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej. Po pięciomiesięcznej gorliwej posłudze,
w październiku 1996 roku został mianowany pierwszym przeorem i proboszczem paulińskiej parafii pw. NMP Częstochowskiej w Toruniu. Pomimo różnych trudności
z wielkim oddaniem rozpoczął prace w parafii tworząc odpowiednie struktury duszpasterskie i materialne.
W 2002 roku na Kapitule Generalnej Zakonu został wybrany na urząd Definitora Generalnego. Po sześcioletniej posłudze w 2008 roku Ojciec Stanisław został mianowany przeorem klasztoru i proboszczem parafii pw. św. Ludwika we Włodawie. Po zakończeniu sześcioletniej posługi w 2014 roku pozostał we Włodawie.
W 2015 roku został mianowany przez Generała Zakonu Ojca Arnolda Chrapkowskiego Moderatorem Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego. Działalność apostolska – jak czytamy w dekrecie z dnia 2 marca 2015 roku - prowadzona w ramach Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego obejmuje wspólnoty modlitewne, punkty poradni rodzinnych oraz szeroko rozumianą działalność na rzecz krzewienia kultury życia.
W czerwcu 2015 roku Ojciec Stanisław wraca na Jasna Górę i ponownie zostaje mianowany referentem ds. Nawiedzenia Kopii Obrazu Matki Bożej Jasnogórskiej
w parafiach na terenie Polski.
20 października 2017 roku Księża Biskupi zgromadzeni na 377. Zebraniu Plenarnym Konferencji Episkopatu Polski powołali Ojca Stanisława na Krajowego Moderatora Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego, na pięcioletnią kadencję.
W 2018 roku Ojciec Stanisław został mianowany na urząd przełożonego klasztoru i proboszcza parafii pw. św. Wojciecha w Brdowie. Kilka miesięcy temu został powołany na drugą kadencję Krajowego Moderatora Duchowej Adopcji Dziecka Poczętego.
17 listopada 2022 r. ze względu na pogarszający się stan zdrowia Ojciec Stanisław został przewieziony do szpitala w Kole, a w dniu 19 listopada 2022 roku w 69 roku życia, w 49 roku życia zakonnego i 43 roku kapłaństwa Miłosierny Bóg powołał Ojca Stanisława do Siebie.
Śp. Ojciec Stanisław był człowiekiem potrafiącym jednać sobie ludzi, obdarzonym niezwykłą charyzmą głoszenia Słowa Bożego. Cechowały go życzliwość, pogoda ducha, otwartość i wyrozumiałość względem swoich współbraci a także osób świeckich. Od szeregu lat z gorliwością angażował się w wiele ruchów ewangelizacyjnych. Był człowiekiem Jasnej Góry, nieodłącznie związany z Maryją w znaku Jasnogórskiej Ikony. Wszędzie starał się propagować kult Matki Bożej, szczególnie podczas Nawiedzenia Kopii Jasnogórskiej Ikony na terenie Polski.
Nie sposób pominąć najważniejszego rysu z kalendarium Jego życia. W ciągu
43 letniego życia kapłańskiego, Śp. Ojciec Stanisław był obrońcą życia nienarodzonych. Wypełniając Jasnogórskie Śluby Narodu, szerząc Duchową Adopcję na terenach Polski
i w innych krajach. Jak sam pisał w liście skierowanym do Generała Zakonu Ojca Arnolda Chrapkowskiego w 2014 roku: „jestem po rekolekcjach dla animatorów Duchowej Adopcji (…). W tym roku rekolekcje zgromadziły obok Polaków, ludzi z Meksyku, Peru, Holandii. (…) Nasi animatorzy reprezentują wiele krajów świata. Mamy po kilku animatorów w Rosji, na Ukrainie, Białorusi, w Australii, na Filipinach, na Węgrzech,
w Stanach Zjednoczonych. W Europie zachodniej prawie przy wszystkich Polskich Misjach (…) Na Jasnej Górze znajduje się Centralny Ośrodek Krzewienia Duchowej Adopcji (…) Na dzień dzisiejszy zauważam, że dzieło duchowej Adopcji, to nie tylko modlitwa za dziecko nienarodzone”. Ważność owego dzieła potwierdził Zakon Pauliński w uchwałach kapituły Generalnej z 2008 roku. Śp. Ojciec Stanisław służył temu dziełu jako człowiek, kapłan, zakonnik podkreślając, że jest ono dziedzictwem i zadaniem Paulinów.
Mimo pełnionych urzędów i funkcji sprawowanych w Zakonie i w Kościele,
Śp. Ojciec Stanisław zapisał się jako ceniony kapłan, seminaryjny wychowawca, troskliwy proboszcz, rekolekcjonista i misjonarz. Jego proste i bezpośrednie podejście do człowieka dawało szansę powrotu zagubionego grzesznika do Boga.
Jego naukę możemy odczytać w wielu pozycjach książkowych takich jak: „Idź na całość za Jezusem”; „Inaczej o powołaniu”; „Kroki wiodące ku uwolnieniu z poczucia winy po grzechu aborcji”; „Nie bój się, jest Miłość”; „Inaczej o spowiedzi”; „Boże, gdzie jesteś”; „Miłość ponad wszystko. Inaczej o małżeństwie”; „Być podobnym do Maryi”; „Inaczej
o Matce”; „GPS dla małżonków” oraz licznych wywiadach i publikacjach.
Podsumowaniem życia i osobowości Śp. Ojca Stanisława niech będą słowa Św. Brata Alberta, które w swoim ziemskim starał się wypełniać: „powinno się być dobrym jak chleb; powinno się być jak chleb, który dla wszystkich leży na stole, z którego każdy może kęs dla siebie ukroić i nakarmić się jeśli jest głodny”.
Niech Jasnogórska Maryja, Matka Życia, którą umiłował całym sercem i której do końca wiernie służył, zaprowadzi Go przed Oblicze Boga Ojca po nagrodę życia wiecznego. Niech odpoczywa w pokoju.