Skip to main content

W dniu 9.03.2025 w paulińskiej misji w Centocow w Republice Południowej Afryki zostało erygowane Sanktuarium Najświętszego Serca Jezusowego i Matki Bożej Częstochowskiej. Uroczystość odbyła się podczas wizytacji kanonicznej przeprowadzanej przez N.O. Arnolda Chrapkowskiego Generała Zakonu oraz O. Bartłomieja Maziarki – sekretarza generalnego.

Ustanowienia Sanktuarium dokonał ordynariusz diecezji Umzimkulu, który również jest naszym współbratem O. Bp. Stanisław Dziuba. Obecni byli ojcowie O. Dawid i O. Protas, którzy na co dzień posługują i ewangelizują w tym miejscu.

Kalendarium wydarzeń historycznych w Centocow
na podstawie książki O. Jarosława Różańskiego OMI pt. „Mariannhill. Największa misja polska w dziejach Afryki”

 ·         1888 r.

Ojcowie trapiści – Nivard Streicher i Theodor Wolpert wybierają miejsce pod nowa stację- misję w pobliżu rzek Umzimkulu. Nazywane zostało Częstochowa Centocow ponieważ pieniądze na zakup farmy otrzymano o polskiej księżnej. W listopadzie tego roku trapiści osiedlają się na terenie misji i budują skromy dom dla Braci.

 ·         1889 r. 

W lutym. kierownictwo misji objął o. Gerard Wolpert – przyszły opat Mariannhill. Rozpoczął budowę szkoły, kaplicy i domów dla księdza, braci oraz sióstr misjonarek Przenajdroższej Krwi.

 ·         1889 r.

W sierpniu otwarto pierwsza szkołę z internatem. Zgłosiło się do niej 36 dzieci. W stacji misyjnej pracowali – oprócz przełożonego – trapista-katecheta, 11 braci oraz 21 sióstr zakonnych.

 ·         1890 r.

Rozbudowa wioski chrześcijańskiej na terenie dzierżawionym przez misje. Czasy przenosin, budowania i ustawicznego ruchu koło naszej Częstochowy, W ten sposób zaczęła się zabudowywać wieś chrześcijańska. Ukończono także budowę tzw. pierwszego skromnego kościoła.

 ·         1893 r.

W lutym – założono tzw. szkołę angielską. Trzydzieści wybranych najlepszych i najzdolniejszych uczennic zajęło z s. Filipiną dawny dom zakonny, przyrządzony na szkołę angielską. Pod wprawna ręką s. Filipiny, uczennice takie robiły postepy w języku angielskim, ze już pierwszy egzamin wypadł ku najzupełniejszemu zadowoleniu angielskiego inspektora. Dziewczęta otrzymały  wyksztalcenie w robotach ręcznych, do których okazują nadzwyczajne zdolności i zamiłowanie.

 ·         1894 r.

W wieku 13 lat chrzest przyjął Andreas Ngidi, późniejszy pierwszy ksiądz Zulu. Oraz ukończono budowę szkoty dla chłopców. Dotychczas bowiem chłopcy i dziewczęta mieściły się w jednym budynku szkolnym, Z ukończeniem budowy spełniło się gorące pragnienie, by chłopców i dziewczęta uczyć osobno.

 ·         1895 r.

Utworzenie tzw. Domu Mariańskiego dla kobiet.

 ·         1902  r.

 Ukończono nowy kościół. Mógł. pomieścić ok. 500 osób oraz ukończona została budowa domu dla kobiet 

 ·         1903 r.

Gradobicie i straty materialne.

 ·         1905 r.

Po 25 latach pracę w misji zakończyła s. Engelberta, pochodząca z Wiednia. Pracowała w szkole i przez wiele lat relacjonowała codzienne życie w misji Centocow na łamach trapistowskich „Wiadomości Misyjnych”

 ·         1907 r.

Śluby Zakonne 22 sióstr misjonarek Przenajdroższej Krwi.

 ·         1908   r.

Prace w misji Centocow rozpoczął o. Emanuel Paweł Hanisch, późniejszy biskup.

 ·         1913 r.

Z okazji jubileuszu misji poświecono nowy, duży kościół, będący arcydziełem. architektury misyjnej.

 ·         1918 r.

Epidemia grypy.

 ·         1920 r.

Epidemia tyfusu.

 ·         1925 r.

W szpitalu w Centocow rozpoczął prace Max Köhler, stażysta z Instytutu Misji Medycznej w Würzburgu. Pracował w nim do 1935 r. On odkrył i wspomógł rozwój talentu malarskiego Gerarda Bhengu.

 ·         1938 r.

Ukończono budowę nowego szpitala pod wezwaniem św. Apolinarego. 

 ·         1939 r.

Koniec wydawania polskojęzycznych „Wiadomości Misyjnych” z Mariannhill.

 ·         1953 r.

Do pracy w szpitalu przybyły trzy pierwsze siostry córki św. Franciszka

 ·         1954 r.

25 lutego erygowana została diecezja Umzimkulu wydzielona z diecezji Marian Hill. Pierwszym ordynariuszem został bp Pius Bonawentura Dlamini FFJ

 ·         1958 r.

Siostry Misjonarki Przenajdroższej Krwi wycofały się z pracy misyjnej w Centocow

 ·         1991 r.

Biskup Gerard Ndlovu, drugi ordynariusz diecezji Umzimkulu (1986-1994) zaprosił paulinów z klasztoru w Częstochowie, w Polsce do przejęcia pracy ewangelizacyjnej w Centocow. W listopadzie do pracy w misji przybyli ojcowie O. Stanisław Dziuba O. Ignacy Stankiewicz oraz br. Andrzej Adamus.

 ·         1995 r.

Ok. 10 tys. członków Sodalicji Serca Pana Jezusa przybyło na pielgrzymkę do Centocow.

 ·         1997 r.

Poświecenie kościoła pw. Świętej Teresy od Dzieciatka Jezus w Mpumulwane.

 ·         2001 r.

Poświecenie kościoła pw. Miłosierdzia Bożego w Sibizane.

 ·         2003 r.

Poświecenie kościoła pw. św. Pawła Pierwszego Pustelnika i Św. Liboriusza w Ngwangwane.

 ·         2008 r.

o. Stanisław Dziuba OSPPE został mianowany ordynariuszem diecezji Umzimkulu.

 ·         2009 r.

Sakra biskupia O. Bpa Stanisława Dziuby. Konsekratorami byli: kard. Wilfrid Fox Napier OFM, arcybiskup Durbanu, abp James Patrick Ges nuncjusz apostolski oraz bp Zygmunt Zimowski, ordynariusz radomski.

 ·         2011 r.

Świecenia prezbiteratu o. Dawida Vukani Dlaminiego, pierwszego paulina z ziemi Afrykańskiej.

 ·         2012 r.

Ukończenie renowacji starego kościoła w Centocow. Koncepcie prac przygotował architekt Robert Brusse.

 ·         2013 r.

Otwarcie w starym kościele wystawy prac Gerarda Bhengu, artysty podchodzącego z terenu misji Centocow.

 ·         2023 r.

Misja Centocow posiada 14 tzw. stacji zewnetrznych: Gxalingenwa, Mpumukse, Makholweni, Ndodeni, Nsimbini, Bhobhoyi, Hlabeni, Khukhulela, Lindokuhe, Ngwangwane, Nkangala, Ogageni, Sibizane, Sibomvini.

 ·         2024  r.

Świecenia pezbiteratu O. Nikosibonile Protasa Nzimande pochodzącego z misji Centocow.

 ·         2025 r.

Ustanowienie Sanktuarium ku czci Najświętszego Serca Jezusa oraz Matki Bożej Częstochowskiej. Aktu tego dokonał bp Stanisław Dziuba – ordynariusz diecezji Umzimkulu w obecności N.O. Arnolda Chrapkowskiego – Generała Zakonu Paulinów i O. Bartłomieja Maziarki – sekretarza generalnego.

 

Leave a Reply